نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 دانشگاه شهید بهشتی
2 دانشگاه علوم پزشکی تهران
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه نقش پیش‌بینی‌کننده سبک‌های تربیتی والدین در چگونگی شکل‌گیری خودهای واقعی، ایده‌آل و بایدی و نیز فاصله بین خودهای واقعی با خودهای ایده‌آل و بایدی در دختران و پسران دانشجو طراحی و اجرا گردیدبدین منظور تعداد 263 نفر دانشجو (136 پسر و 127 دختر) به عنوان نمونه غیراحتمالی در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‌های روش تربیتی و مقیاس خودگسستگی (مقیاس اندازه-گیری فاصله خودها) را تکمیل نمودند. نتایج تحلیل داده‌ها با استفاده از تحلیل‌های همبستگی نشان داد که بین نمرات انواع خودها و ابعاد محبت ـ طرد و کنترل ـ آزادی همبستگی معناداری وجود دارد. با استفاده از تحلیل رگرسیون نشان داده شد که سبک‌های تربیتی استبدادی و طردکننده در مقایسه با سایر سبک-ها معتبرترین پیش‌بینی‌کننده‌ها برای انواع خودها و فاصله خودها می‌باشند، به نحوی که این پیش-بینی با شکل‌گیری خودهای واقعی و ایده‌آل رابطه، منفی دارد. البته در پیش‌بینی شکل‌گیری خود بایدی با سبک تربیتی استبدادی جهت رابطه، مثبت و با سبک تربیتی طردکننده منفی می‌باشد. هم‌چنین سبک تربیتی استبدادی نقش پیش‌بینی‌کننده منفی در پیش‌بینی فاصله بین خودهـای واقعی و ایـده‌آل و نقش پیش‌بینی-کننده مثبت برای پیش‌بینی فاصله خودهای واقعی و بایدی دارد. در تبیین نتایج بدست آمده به نقش کیفیت ارتباطات به‌خصوص ارتباطات نزدیک والد ـ فرزند و نیز نقش سبک‌های تربیتی والدین از طریق جامعه-پذیری بر شکل‌گیری نظام خود و فاصله‌های مطلوب و نامطلوب بین انواع خودها اشاره شده است.
کلیدواژه‌ها
)