Assistant Professor, Department of Jurisprudence and law, Faculty of Humanities and Physical Education, Gonbad Kavous University
Abstract
اجرت المثل زوجه بنابر نظر مشهور امامیه و فقهای عظام معاصر بر اساس آیه6 سوره مبارکه طلاق، بنای عقلاء و قاعده احترام به عمل مسلم و استیفاء، قابل مطالبه می باشد. در حقوق موضوعه ایران نیز ماده 29 قانون حمایت خانواده مصوب 1391 با ارجاع امر به تبصره ماده336 قانون مدنی، اجرت المثل زوجه را قابل مطالبه دانسته است. عدم وظیفه شرعی زوجه به کارهای انجام گرفته، تعلّق عرفی اجرت المثل برای امور انجام شده، دستور زوج، عدم قصد تبرّع از شرایط تعلّق اجرت المثل به زوجه می باشد. مطابق نظریه مشهور فقهای حنفی، اجرت المثل جزء احوال شخصیه محسوب و به دلیل روایت و سیره عملی رسول اکرم(ص)، به زوجه اجرت المثل کارهای زندگی مشترک پرداخت نمی شود. آراء دادگاهها در خصوص زوجین تابع فقه حنفی به دو دسته تقسیم می شوند. برخی اجرت المثل را جزء احوال شخصیه دانسته و حکم بر بطلان دعوا صادر می نمایند و برخی اجرت المثل زوجه را خارج از شمول احوال شخصیه دانسته و مطابق قاعده استیفاء حکم به پرداخت اجرت المثل صادر می نمایند.
الماسی، ن.ا (1392). تعارض قوانین. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.
امامی، س.ح.( 1377). حقوق مدنی. ج4. تهران: انتشارات اسلامیه.
انصاری پور، م.ع و صادقی مقدم، م.ح. (بهار1384).اجرت المثل کارهای زوجه و نقد آرای محاکم در این زمینه. مدرس علوم انسانی. 41.
الجزیری، ع. (1424 ه.ق.).الفقه علی المذاهب الأربعه. الجزء الرابع. بیروت: دارالکتب العلمیه.
باریکلو، ع.ر. (بهار و تابستان 1384 ). قلمرو احوال شخصیه. حقوق خصوصی. 8.
حاتمی، ع.ا. و زبرجد، س.ف . (بهار1394). اجرت المثل ایام زوجیت و نحله با نگرشی بر قانون حمایت خانواده مصوب اسفند 1391. مجله مطالعات حقوقی دانشگاه شیراز. 1(7).