ازدواج به عنوان رابطه عاطفی، جنسی و اقتصادی بین زن و مرد تعریف شده که مورد تأیید اجتماع، شرع و قانون است. رفتار جنسی، جنبه مهمی از کیفیت زندگی زناشویی است. هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی‌های روان-سنجی مقیاس رابطه جنسی در نمونه ایرانی است. در مرحله بررسی روایی سازه، نمونه پژوهش شامل 121 زوج عادی است که با روش خوشه‌ای تک مرحله‌ای انتخاب شدند. در مرحله بررسی روایی توافقی و پایایی نیز به ترتیب 21 نفر (10 زن و 11 مرد) واجد مشکلات زناشویی و 30 نفر (15 زن و 15 مرد) با روش در دسترس و داوطلبانه انتخاب و ابزار پژوهش بر روی آن‌ها اجرا شد. داده‌های جمع‌آوری شده با روش‌های آماری تحلیل عوامل اکتشافی، تحلیل واریانس چند متغیره، ضریب همبستگی پیرسن و آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی داده‌های جمع‌آوری شده نشان داد که 17 ماده از مقیاس بر روی سه عامل جهت‌گیری مشارکتی، جهت‌گیری مبادله‌ای و توقع بار عاملی دارند. مقایسه گروه واجد مشکلات زناشویی با گروه عادی نشان داد که گروه واجد مشکلات زناشویی به‌طور معناداری در جهت‌گیری مبادله‌ای بالاتر از گروه افراد عادی هستند. همبستگی عامل جهت‌گیری مشارکتی با مقیاس روابط جنسی از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ 92/0 است. این نتایج مؤید روایی سازه، افتراقی و توافقی مقیاس رابطه جنسی است. نتایج نشان دادند که مقیاس رابطه جنسی از همسانی درونی (81/0 تا 90/0) و پایایی (92/0 تا 96/0) مطلوبی برخوردار است. مقیاس 17 ماده‌ای روابط جنسی در پژوهش‌های مربوط به رضایت زناشویی کاربرد دارد و می‌تواند در مـوقعیت‌هـای مشـاوره‌ای و انتخـاب روش‌هـای زوج‌درمانی مناسب مفید باشد.
)