مقاله حاضر تحلیلی بر ادبیات پژوهشی ایمنی کودکان در ایران است. حوادث یکی از مهم‌ترین علل مرگ و معلولیت‌های کودکان ایرانی است. به منظور بهبود شرایط ایمنی کودکان بررسی علمی موضوعاتی چون میزان وقوع حوادث کودکان در ایران، علت وقوع حوادث و آموزش‌های ارائه شده جهت پیشگیری از حوادث کودکان ایرانی ضروری است. بررسی مطالعات و پژوهش‌ها نشان می‌دهند که کودکان زیر 5 سال بیشتر در معرض خطر حوادثی چون سوختگی‌ها، مسمومیت و سقوطند، در حالی‌که ایمنی کودکان بزرگتر از 5 سال بیشتر با تصادفات خیابانی به خطر می‌افتد.مطالعات معدودی به بررسی عوامل حوادث کودکان پرداخته‌اند و بدین ترتیب نتیجه‌گیری-های پژوهش فعلی باید با احتیاط صورت گیرد. بررسی‌ها بیانگر آنند که شرایط پرخطر محیطی عامل مهمی برای رخ دادن بسیاری از حوادث کودکان است. سطح تحصیلات والدین نیز عاملی مرتبط در بروز حوادث کودکان می‌باشد. آموزش-های ایمنی مربوط به کودکان، از طریق مدرسه، والدین، کتاب‌ها و برنامه‌های تلویزیونی ارائه می-شوند. والدین مهم‌ترین منبع آموزش ایمنی کودکانند، در حالی‌که آن‌ها رسانه‌های گروهی را بهترین منبع آموزش ایمنی کودکان برای خود مطرح می‌کنند. هم‌چنین، آموزش‌های مربوط به ایمنی کودکان به والدین در کتاب‌ها گنجانده شده است. به‌طور کلی برنامه آموزشی جامع و مشخصی برای بهبود سطح ایمنی کودکان در کشور وجود ندارد. اما باید اشاره کرد که موضوع ایمنی کودکان هم در مجامع علمی و هم در مجامع برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری مورد غفلت واقع شده است.
)