در این پژوهش اثر آموزش توجه شنیداری بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین در بین دانشجویان متأهل دانشگاه شهید بهشتی بررسی شد. نمونه پژوهش شامل 40 نفر (20 زوج) بود که از طریق آگهی برای شرکت در این تحقیق داوطلب شدند. به روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آموزشی و کنترل 20 نفره (10 زوج) قرار گرفتند. آموزش توجه و گوش دادن فعال به ساختارهای موسیقی شامل ریتم، ملودی، ارکستراسیون و هارمونی بهعنوان روش مداخله به کار برده شد. دو پرسشنامه الگوهای ارتباطی و مهارتهای شنیداری به عنوان ابزارهای تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج آزمون t مستقل بر روی تفاضل نمره های پیشآزمون و پسآزمون در گروه کنترل و آزمایش نشان داد، بین دو گروه، تفاوت معناداری در سطح 05/0p< وجود دارد. با این توضیح که آموزش توجه شنیداری ـ موسیقایی در کاهش موانع شنیداری، افزایش مهارتهای شنیداری و بهبود الگوهای ارتباطی، مؤثرتر و کارآمدتر است. عامل جنسیت در توجه شنیداری ـ موسیقایی تأثیر معناداری نداشت.
محمودی, حسین, ادیب راد, نسترن, & زاده محمدی, دکتر. (1384). بررسی اثر آموزش توجه شنیداری ـ موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین. خانواده پژوهی, 1(4), -.
MLA
حسین محمودی; نسترن ادیب راد; دکتر زاده محمدی. "بررسی اثر آموزش توجه شنیداری ـ موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین", خانواده پژوهی, 1, 4, 1384, -.
HARVARD
محمودی, حسین, ادیب راد, نسترن, زاده محمدی, دکتر. (1384). 'بررسی اثر آموزش توجه شنیداری ـ موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین', خانواده پژوهی, 1(4), pp. -.
VANCOUVER
محمودی, حسین, ادیب راد, نسترن, زاده محمدی, دکتر. بررسی اثر آموزش توجه شنیداری ـ موسیقایی بر میزان گوش دادن فعال و الگوهای ارتباطی زوجین. خانواده پژوهی, 1384; 1(4): -.
)