به‌منظور بررسی رابطه هوش هیجانی با سازگاری زناشویی در زنان متأهل شاغل در آموزش و پرورش تهران، 109 نفر به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای از مناطق (5 ،7 ،13) آموزش و پرورش تهران انتخاب شدند. با استفاده از پرسشنامه هوش هیجانی بارـ آن (1980) و مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (1971) در طرح مطالعه مقطعی مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای بررسی داده‌ها از روش ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل یافته‌ها نشان داد که بین هوش هیجانی با سازگاری زناشویی رابطه مثبت (42/0=r) وجود دارد. همچنین بین مؤلفه‌های هوش هیجانی و سازگاری زناشویی نیز رابطه مثبت وجود دارد. براساس نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره به شیوه گام‌به‌گام می‌توان مؤلفه هوش هیجانی خلق کلی و هوش هیجانی بین‌فردی را به‌عنوان متغیرهای پیش‌بین برای سازگاری زناشویی زنان تلقی کرد (43/0=r2). به‌عبارتی زنانی که توانایی تشخیص و ابراز هیجان‌های خود و تشخیص هیجان‌های دیگران را دارند و نیز دارای خصوصیاتی چون خوش‌بینی، شادکامی، توانایی حل مسئله، کنترل تکانه، خودشکوفایی، استقلال و همدلی هستند، در زندگی زناشویی خود از سازگاری بیشتری برخوردارند.
)