هدف پژوهش حاضر بررسی نقش پیش‌بینی کنندگی ابعاد گفت‌وشنود و همنوایی الگوهای ارتباطی خانواده بر همدلی و خویشتنداری فرزندان به عنوان شاخص‌های هوش هیجانی می-باشد. گروه نمونه پژوهش را 348 دانش‌آموز دختر و پسر پایه‌های سوم تا پنجم ابتدایی تشکیل می-دهند. مقیاس همدلی (ایزنبرگ و همکاران، 1991)، نسخه ب ابزار الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، 1994) و مقیاس خویشتنداری (کندال و ویلکاکس، 1979) مورد استفاده قرار گرفتند این مقیاس‌ها به ترتیب توسط کودک، مادر و آموزگار تکمیل شدند. نتایج تحلیل عاملی، همبستگی گویه با نمره کل و آلفای کرونباخ، روایی و پایایی مطلوبی برای مقیاس‌های مذکور گزارش کرده‌اند. یافته-های پژوهش نشان می‌دهند که گفت‌وشنود خانواده پیش‌بینی‌کننده مثبت و همنوایی، پیش-بینی‌کننده منفی هر دو بعد همدلی و خویشتنداری می‌باشند. در مقیاس همدلی، دختران نسبت به پسران و پایه‌های چهارم و پنجم نسبت به پایه سوم نمرات بالاتری داشتند. در حالی‌که در مقیاس خویشتنداری جنسیت و پایه کلاسی نقش معناداری نداشتند.
)