هدف اصلی این مقاله بررسی پیامدهای زندانی شدن والدین بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان است. برای نیل به این هدف، عملکرد تحصیلی دانش-آموزان دارای والدین زندانی (پدر یا مادر) در قبل از زندانی شدن و بعد از گذشت حداقل شش‌ماه از زنذانی شدن مورد مقایسه قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش را تمامی مجرمین زندانی استان کردستان که حداقل شش‌ماه از مدت زندانی خود را سپری کرده و دارای فرزند دانش‌آموزی که قبل از به زندان رفتن آن‌ها در یکی از پایه‌های دوره ابتدایی، راهنمایی و متوسطه مشغول به تحصیل باشد، تشکیل می‌دهد نمونه آماری پژوهش را 108 زندانی و 155 دانش‌آموز تشکیل می‌دهند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات را پرسشنامه والدین و چک لیست وضعیت تحصیلی دانش‌آموزان تشکیل داده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده از شاخص‌های آمار توصیفی و آزمون‌های آمار استنباطی شامل آزمون‌هایt، F و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که زندانی شدن والدین بر وضعیت تحصیلی فرزندان تأثیر منفی داشته و این تأثیر بر عملکرد تحصیلی دختران بیش از پسران و بر عملکرد دانش‌آموزان دوره متوسطه به ترتیب بیش از دوره ابتدایی و راهنمایی بوده است. تأثیر متغیرهایی چون مدت زندانی شدن و نوع جرم زندانی در عملکرد تحصیلی فرزندان از لحاظ آماری معنادار نبوده است. بر مبنای یافته‌های پژوهش پیشنهاد شده، سازمان‌ها و نهادهای مسئول هنگام زندانی شدن فرد با اتخاذ تدابیر لازم، تلاش نمایند آسیب‌های ناشی از زندانی شدن فرد را در ابعاد اقتصادی، عاطفی، اجتماعی و آموزشی بر خانواده و به خصوص فرزندان، کنترل و به حداقل رسانند.
)