هدف پژوهش حاضر تعیین میزان رابطه و پیش-بینی پیشرفت تحصیلی از طریق دلبستگی به مادر، پدر و همسالان و هم‌چنین سایر ابعاد آن یعنی اعتماد، ارتباط و بیگانگی با والدین و همسالان می‌باشد. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. نمونه مورد بررسی در این تحقیق 200 نفر (100 نفر دختر و 100 نفر پسر) از دانش‌آموزان سال اول دبیرستان بودند که براساس نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش جهت سنجش دلبستگی، پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان (IPPA) بود. معدل دروس نهایی دانش‌آموزان در سال سوم راهنمایی به‌عنوان ملاک سنجش پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته شد. یافته‌های پژوهش نشان‌دهنده رابطه معنی‌دار دلبستگی مادر، پدر و همسالان، با ضریب همبستگی 378/0=r، 352/0= r و 342/0=r با پیشرفت تحصیلی بود. نتیجه نهایی تحقیق نشان داد که دلبستگی به مادر بیشترین قدرت پیش‌بینی‌کنندگی پیشرفت تحصیلی را دارد. بر این اساس دلبستگی به مادر توانایی پیش‌بینی 3/14% از تغییرات پیشرفت تحصیلی را دارد. از طرف دیگر از میان خرده-مقیاس‌های دلبستگی (اعتماد، ارتباط و بیگانگی با والدین و همسالان)، اعتماد به مادر با پیش‌بینی 5/15% از تغییرات پیشرفت تحصیلی بیشترین توانایی پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی را دارد.
)