این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی مداخله آموزش روان‌شناختی خانواده بر کاهش ابراز هیجان در خانواده‌های بیماران مبتلا به اختلالات شدید روان‌پزشکی انجام شد. گروه نمونه، شامل خانواده‌های 30 نفر از بیماران مبتلا به اختلالات شدید روان‌پزشکی بودند که به صورت نمونه‌گیری در دسترس از دو بیمارستان در شهر تهران انتخاب، و با روش غیرتصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.آزمودنی‌ها پرسشنامه سؤالات خانواده (FQ) را تکمیل نمودند و سپس مداخله آموزش روان-شناختی خانواده در مورد گروه آزمایش به اجرا درآمد، در حالی‌که گروه کنترل درمان خاصی را دریافت نکرد. نتایج بدست آمده نشان داد در حالی که آموزش روان‌شناختی خانواده کاهش معناداری را در مؤلفه نظرات انتقادی ایجاد کرده است، اما مؤلفه درگیری عاطفی شدید تغییر معناداری را نشان نداده است. در تبیین نتایج فوق این نکته مورد توجه قرار گرفته است که با توجه به نتایج پژوهش‌ها و محتوای مؤلفه‌ها، نظرات انتقادی حساسیت کمتری برای پیش‌بینی عود دارد. از سوی دیگر با توجه به این‌که برنامه‌های آموزشی مداخلات خانواده عموماً با هدف کاهش عود بیماری تدوین شده‌اند، به‌طور طبیعی در این گونه مداخلات صرفا مؤلفه‌های موثر در این زمینه مورد توجه قرار می‌گیرند. بنابراین مؤلفه درگیری عاطفی شدید شاید نقش پررنگی در این مداخله‌های آموزشی به خود اختصاص ندهد. علاوه بر این با توجه به ماهیت فرهنگی این مؤلفه، به نظر می‌رسد تغییر آن مستلزم صرف زمان بیشتر و مداخله‌های عمیق‌تری باشد.
کرملو, سمیرا, مظاهری, محمدعلی, & متقی پور, یاسمن. (1388). اثربخشی برنامه آموزش روان‌شناختی خانواده بر ابراز هیجان در خانواده‌های بیماران مبتلا به اختلالات شدید روان‌پزشکی. خانواده پژوهی, 5(1), -.
MLA
سمیرا کرملو; محمدعلی مظاهری; یاسمن متقی پور. "اثربخشی برنامه آموزش روان‌شناختی خانواده بر ابراز هیجان در خانواده‌های بیماران مبتلا به اختلالات شدید روان‌پزشکی", خانواده پژوهی, 5, 1, 1388, -.
HARVARD
کرملو, سمیرا, مظاهری, محمدعلی, متقی پور, یاسمن. (1388). 'اثربخشی برنامه آموزش روان‌شناختی خانواده بر ابراز هیجان در خانواده‌های بیماران مبتلا به اختلالات شدید روان‌پزشکی', خانواده پژوهی, 5(1), pp. -.
VANCOUVER
کرملو, سمیرا, مظاهری, محمدعلی, متقی پور, یاسمن. اثربخشی برنامه آموزش روان‌شناختی خانواده بر ابراز هیجان در خانواده‌های بیماران مبتلا به اختلالات شدید روان‌پزشکی. خانواده پژوهی, 1388; 5(1): -.
)