کودک‌آزاری می‌تواند آثار مخرب جدی بر سلامت روانی و تحول کودکان داشته باشد. در طی سالیان پژوهش‌هایی صورت گرفته تا بتوان از آزمون‌های ترسیمی برای ارزشیابی آثار کودک‌آزاری استفاده کرد. هدف از این پژوهش مقایسه آزمون‌های ترسیمی آدمک، درخت، خانه، و خانواده در کودکانی که مورد کودک‌آزاری جسمی قرار گرفته‌اند با کودکان عادی است. بدین منظور نمونه معرف (100N=) شامل 50 کودک آزاردیده و 50 کودک عادی با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و آزمون‌های ترسیمی آدمک، درخت، خانه و خانواده بر آن‌ها اجرا گشت. سپس تحلیل واریانس چندمتغیری و تک‌متغیری میان دو گروه با روش آزمون اثر هتلینگ انجام شد تا گروه‌ها از حیث مؤلفه‌های افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، حرمت خود پایین و احساس گناه و شرم مقایسه گردند. یافته‌های پژوهش نشان دادند که نمرات گروه اول در تمامی مؤلفه‌های هر چهار آزمون به‌طور معنی‌داری از نمرات گروه دوم بالاتر بود به جز مؤلفة احساس گناه و شرم که به دلیل ثابت بودن در گروه اول در سه آزمون اول خود به خود حذف شد. این بدین معنی است که کودکانی که مورد تنبیه بدنی قرار می‌گیرند، از کودکان عادی افسرده‌تر، مضطرب‌تر و پرخاشگرتر هستند، حرمت خود پایین‌تری دارند و از احساس گناه و شرم بیشتری رنج می‌برند.
)