اثربخشی درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی بر اعتماد بین‌فردی و بخشش بین‌فردی زنان آسیب‌دیده از ترومای پیمان‌شکنی همسر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)

2 گروه روانشناسی ، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان(خوراسگان)

چکیده

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی بر اعتماد بین‌فردی و بخشش بین‌فردی زنان آسیب‌دیده از ترومای پیمان‌شکنی همسر انجام شد. روش پژوهش نیمه‌تجربی با گروه آزمایش و گواه و طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش زنان آسیب‌دیده از پیمان‌شکنی همسر، مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بودند و پس از غربالگری با مقیاس سنجش اختلال پس از آسیب (وددرز و همکاران1، 1994)، ۳۰ نفر به صورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. در دو گروه آزمایش و گواه درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش پرسش‌نامه‌های اعتماد بین‌فردی (رمپل و هولمز2، ۱۹۸۶) و بخشش بین‌فردی (احتشام‌زاده و همکاران3، 1389) بود. گروه آزمایش به مدت هشت جلسه نود دقیقه‌ای تحت درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی (مک‌کی و وست4، ۱۳۹۷) قرار گرفت؛ سپس هر دو گروه در سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با پرسش‌نامه‌های پژوهش ارزیابی شدند. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه‌های مکرر تحلیل شد. نتایج حاکی از تأثیر درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی بر اعتماد بین‌فردی (۷۵/۹F=،۰۰۱/۰P<) و بخشش بین‌فردی (۰۰۳/۰F=، ۰۰۱/۰P<) در مرحله پس‌آزمون و پایداری این تأثیر در مرحله پیگیری بود. بنا بر نتایج این پژوهش، می‌توان از درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی در بهبود اعتماد بین‌فردی و بخشش بین‌فردی در زنان آسیب‌دیده از ترومای پیمان‌شکنی همسر بهره برد.
 

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The Effectiveness of Emotion Efficacy Therapy on Trust in Close Relationships and Interpersonal Forgiveness of Women Injured by the Trauma of Husband Infidelity

نویسندگان [English]

  • Mahshid Niknezhadi 1
  • , Ilnaz Sajjadian 2
  • Gholamreza Manshaee 1
1 PhD Student, Department of psychology, Isfahan (Khorasgan) Branch , Islamic Azad University, Isfahan, Iran
2 Associate Professor, Clinical Psychology Department, Community Health Research Center, Isfahan (Khorasgan) Branch , Islamic Azad University, Isfahan, Iran.
چکیده [English]

This study aims to determine the effecti-veness of emotion efficacy therapy on trust in close relationships and interper-sonal forgiveness among women injured by the trauma of husband infidelity. The research method was quasi-experimental and pretest-posttest design with two-mo-nths follow-up.  The statistical population was the women injured by the trauma of husband infid-elity who used the services of counseling centers in Isfahan City, after screening with the post-traumatic stress disorder me-asurement scale (weathers et al. 1994), 30 people were selected by purposive sam-pling and they were randomly replaced in two experimental and control groups (15 people in each group). The research tools were Trust in Close Relationships Ques-tionnaire (Rempel & Holmes, 1986) and Interpersonal Forgiveness (Ehteshamza-deh, et al. 2011). The data were analyzed using repeated measures analysis of varia-nce. The experimental group underwent 8 session of 90-minute emotion efficacy therapy intervention by McKay & West (2016), but the control group received no treatment. The results showed the effect of emotion efficacy therapy on Trust in Close Relationships (P<0.001, F=9.75) and Interpersonal Forgiveness (P<0.001, F=0.003) in post-test, and stability of this effect was in the follow-up. According to the results of this research, emotion effi-cacy therapy can be used to improve trust in close relationships and interpersonal forgiveness of women Injured by the tra-uma of husband’s infidelity.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Emotion Efficacy Therapy
  • Trust in close Relationships
  • Interpersonal Forgiveness
  • Trauma
  • Husband Infidelity

مراجع

آسایش، م. ح.، فرح‌بخش،ک.، دلاور، ع. و سلیمی‌بجستانی، ح. (1397). تجارب و واکنش‌های شناختی زنان آسیب‌دیده از بی‌وفایی همسر: یک مطالعه پدیدارشناسی. مجله تحقیقات کیفی در علوم سلامت، ۷(۲)، 188-203.
آقاگدی، پ.، گل‌پرور، م. و آقایی، ا. (۱۳۹۷). تأثیر درمان ذهن‌آگاهی بخشش‌محور و درمان هیجان‌مدار بر بخشش در زنان آسیب‌دیده از پیمان‌شکنی همسر. مدیریت ارتقای سلامت، ۷(۵)، 45-53.
ایمانی‌زاد، ا.، گل‌محمدیان، م.، مرادی، ا. و گودرزی، م. (۱۴۰۰). اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر بخشودگی و باورهای ارتباطی زوجین درگیر در پیمان‌شکنی زناشویی. مجله علوم روان‌شناختی،۲۰(۱۰۰)، 653-665.
احتشام‌زاده، پ.، احدی، ح.، عنایتی، م. ص. و حیدری، ع. (1389). ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش و بخشودگی بین‌فردی. مجله روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی ایران، 16(4)، ۴۴۳-۴۵۵.
باران‌اولادی، ص.، اعتمادی، ع.، احمدی، ا. و فاتحی‌زاده، م. (۱۳۹۷). زوج‌درمانی بعد از وقوع خیانت زناشویی مردان: یک مطالعه کنترل‌شده. مجله تحقیقات علوم رفتاری، ۱۶(۱)، ۳۲-۳۸.
بیرامی، م.، هاشمی‌نصرت‌آباد، ت.، اسماعیل‌پور، خ.، و شیری، ع. (۱۴۰۰). اثربخشی درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی بر کاهش وابستگی به اینترنت و آسیب‌پذیری روان‌شناختی در دانش‌آموزان دارای نشانه‌های اعتیاد اینترنتی. مطالعات روان‌شناسی بالینی. ۱۱(۴۴)، 23-43.
دهقانی، م. و اصلانی، خ. (1399). مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی مبتنی بر مدل درمان جراحت دلبستگی با زوج‌درمانی یکپارچه‌نگر بر بخشش در زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی. فصلنامه روان‌شناسی کاربردی، 14(2) (54)، 147-171.
ذوالفقاری، د.، محمدخانی، ش.، مهدویان، ع. و اکبری، م. (۱۴۰۰). مدل فراتشخیصی التیام از خیانت زناشویی با تأکید بر نقش فراشناخت‌ها، طرحواره‌ها، صمیمیت، کارآمدی هیجانی و بخشش. روان‌شناسی بالینی و شخصیت. ۱۹(36)، 27-39.
رفیعی، ع.، کلانتری، م.، نشاط‌دوست، م. و عریضی، ح. ‌(1396). برساخت‌های شخصی فهم همسران خیانت‌دیده از بخشایش همسر. فصلنامه خانواده‌پژوهی، 13(29)، 131-156.
سرلک، م. و حیدری، ح. (1396). مقایسه وضعیت زناشویی، بخشودگی فردی، بخشودگی بین‌فردی و کیفیت زندگی در زوج‌های ۱-۲ سال ازدواج‌کرده و زوج‌های ۳-۱۰ سال ازدواج‌کرده. پژوهش‌های مشاوره، 16(62)، 170-188.
سودانی، م.، کریمی، ج.، مهرابی‌زاده هنرمند، م. و نیسی، ع. (1391). اثربخشی زوج‌درمانی هیجان‌مدار بر کاهش آسیب‌های ناشی از خیانت همسر. فصلنامه تحقیقات علوم رفتاری، 10(4)، 257-268.
گلستانی، س. و زاده‌محمدی، ع. ( 1398). اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر هنر اجرا بر بهبود تنظیم هیجانی و تقلیل علائم اختلال استرس پس از سانحه در زنان آسیب‌دیده از خیانت زناشویی. فصلنامه خانواده‌پژوهی. 15(58)، ۱۹۷-۲۱۱.
گودرزی، م. ع. (۱۳۸۲). بر اساس اعتباریابی و روایی مقیاس تنیدگی پس از ضربه می‌می‌سی‌سی‌پی (اشل). روان‌شناسی، ۲۶، ۷(۲).
قره‌داغی، ع. و سیدمیرزایی، م. (1399). اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر علائم (PTSD) عاطفی در زنان آسیب‌دیده از خیانت. فصلنامه خانواده‌پژوهی. 16(62)، 217-229.
پیازچیان‌لنگرودی، ف. و عادلیان‌، ح. (1397). رابطه بین الگوهای ارتباطی با اعتماد زناشویی: کاربران فضای مجازی شهر لنگرود. پژوهش‌نامه مددکاری اجتماعی، 3(10)، 203-233.
زاهدبابلان، ع.، حسینی‌شورجه، م.، پیری‌کامرانی، م. و دهقان، ف. (1395). مقایسه رضایت زناشویی، تعارض زناشویی و بخشش در زوجین عادی و در حال طلاق. دو فصلنامه آسیب‌شناسی مشاوره و غنی‌سازی خانواده، 1(2)، 74-84.
خندان‌دل، س. و کاویان‌فر، ح. (1394). نقش اعتماد در روابط بین‌فردی و تاب‌آوری خانواده در رضایت زناشویی زوج‌های شاغل. دوفصلنامه آسیب‌شناسی مشاوره و غنی‌سازی خانواده، (1)، 102-109.
عنایت‌غلام‌پور، م.، عبداله‌زاده، ح.، امیرشاهی، م. و ثناگو، ا. (1396). ارتباط ویژگی‌های شخصیتی، الگوهای ناسازگار اولیه، خوش‌بینی و بدبینی با توجیه خیانت زناشویی در افراد متأهل. نشریه روان‌پرستاری، 5(2)، 8-14.
مک‌کی‌متیو، وست، آپریلیا (۱۳۹۷). درمان مبتنی بر کارآمدی هیجانی، ترجمه شهرام محمدخانی، اکبر الیاسی و محمد خالقی، تهران: نشر ابن‌سینا.
 نامنی، ا.، محمدی‌پور، م. و نوری، ج. (۱۳۹۶). اثربخشی درمان هیجان‌مدار به شیوه گروهی بر بخشودگی بین‌فردی و امید در زنان مطلقه. فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی، ۸(۲۹)، 57-78.
 یوسفی، ن. و کریمی‌پور، ب. (۱۳۹۷). مقایسه اثربخشی درمان فراشناختی و زوج‌درمانی مبتنی بر خودنظم‌بخشی بر راهبردهای مقابله‌ای و خودکنترلی زوجین. پژوهش‌های روان‌شناسی بالینی و مشاوره. ۸(۱)، 5-72.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار