معرفی سبک‌های فرزندپروری براساس دل‌نگرانی والدین: مطالعۀ زباهنگی

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 گروه زبان انگلیسی، دانشگاه فردوسی مشهد

2 گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده

پژوهش حاضر با هدف معرفی سبک‌های فرزندپروری بر اساس میزان دل‌نگرانی والدین انجام گرفت. روش پژوهش، توصیفی از نوع کیفی و کاربردی بود. جامعۀ آماری پژوهش والدین ایرانی بودند که به شیوۀ نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و مکالمات آنان در 5 ماه از سال 1401 مورد مداقه قرار گرفت. 473 پاره‌گفتار از مکالمات 388 والد در بافت طبیعی و 512 پاره‌گفتار از مکالمات 428 والد در 45 سریال و فیلم‌های ایرانی که حاوی عبارات دل‌نگرانی والدین بود، بر اساس الگوی مفهومی تحلیل زباهنگ واکاوی شد. نتایج نشان داد والدین در موقعیت نابرابر و غیررسمی دغدغه‌مندی خود را با اهدافی نظیر مساعدت و هم‌فکری، تحمیل نظر، اقناعگری، نصیحت، حفظ آبرو، تبرئۀ خود، شماتت و سرزنش، گلایه، اعتراض و سلب مسئولیت نسبت به فرزندانشان نشان می‌دهند. این عبارات به‌ویژه در والدین با تفکرات سنتی می‌تواند نشان‌دهندۀ الگوهای فرهنگی مانند مردنگری، جمع‌گرایی و کل‌نگری باشد. افزون بر این، در دسته‌بندی جدیدی از فرزندپروری برحسب میزان دل‌نگرانی، چهار دستۀ والدین هیچ‌دل، برون‌دل، درون‌دل و فرادل (الف. تحمیلی، ب. اقناعی) معرفی شدند. نتایج نشان داد بیشترین میزان دل‌نگرانی والدین در سطح درون‌دلی و پس از آن، به‌ترتیب در سطوح فرادلی و برون‌دلی بوده است. این امر نشان می‌دهد بیشتر والدین تمایل دارند در سطح همدلی با فرزندان خود رفتار کنند. امروزه تحمیل عقاید و نظرات در خانواده‌های ایرانی کم‌رنگ شده و افراد بیشتر به سمت فردگرایی در حرکت هستند. این امر تا بدان‌جا پیش می‌رود که برخی خانواده‌ها ترجیح می‌دهند سبک‌های فرزندپروری هیچ‌دلی و برون‌دلی را برگزینند. این امر به صورت افراطی ممکن است گسست عاطفی و نسلی بین والدین و فرزندان را به وجود آورد و در آیندۀ فرزندان تأثیرات سوئی داشته باشد. بنابراین برقراری تعادل میان سبک‌های فرزندپروری حائز اهمیت است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Introducing Parenting Styles in Light of Parental Concern: A Cultuling Study

نویسندگان [English]

  • Reza Pishghadam 1
  • Shima Ebrahimi 2
1 Department of English and Educational Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Iran
2 Assistant Professor of Ferdowsi University of Mashhad
چکیده [English]

This study defines parenting styles based on the level of parental concern. A qualitative research design was chosen to address the research questions. A total of 473 statements from 388 parents’ naturally occurring conversations and 512 statements from 428 parents’ conversations in 45 Iranian TV series and films, which were relevant to parental concern, were analyzed using the conceptual model of cultuling. Results demonstrated that parents in unequal and informal situations were concerned with matters such as matters as assistance, consultation, persuasion, advice, forcing their opinions, saving face, avoiding blame, blaming, complaining, protesting, and avoiding responsibility. These expressions   could indicate cultural patterns, such as masculinity, collectivism, and holism, particularly in parents with traditional thinking. In addition, a new classification of parenting styles in terms of concern levels was introduced: Apathic, Sympatric, Empathic, and Metapathic parents (a: imposed and b: persuasive). The findings revealed the most common forms of parents’ concern were empathy, metapathy, and then sympathy. This demonstrates that the majority of parents interact with their children empathically, and the imposition of opinions in traditional Iranian families has declined in recent years as more individuals move toward individualism. Moreover, some families prefer apathetic and sympatric parenting styles. In extreme cases, this may create an emotional and generational chasm between parents and children with long-term repercussions for children. Therefore, it is essential to establish a balance between parenting styles.

کلیدواژه‌ها [English]

  • The Conceptual Model of Cultuling
  • Concern
  • Parenting Styles
  • Metapathy

مراجع

ارجمندنیا، ع.، صفایی، ا. و ملکی، س. (1396). ارزیابی ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس شیوه‌های فرزندپروری ارجمندنیا. روا‌ن‌شناسی خانواده، 4(1)، 53-64.
بخت‌آور، م. (1399). بررسی ارتباط بین سبک‌های فرزندپروری و مؤلفه‌های جمعیت‌شناختی والدین با تیپ‌های شخصیتی فرزندان آن‌ها. علوم روان‌شناحتی، 19(86)، 159-169.
پیش‌قدم، ر. (1391). معرفی زباهنگ به‌عنوان ابزاری تحوّل‌گرا در فرهنگ‌کاوی زبان. مطالعات زبان و ترجمه، 45(4)، 47-62.
پیش‌قدم، ر. و ابراهیمی، ش. (1401). بررسی زباهنگ دل‌نگرانی برای دیگری در ایرانیان: از هیچ‌دلی تا فرادلی. زبان‌پژوهی. 12(1)، 1-41.
پیش‌قدم، ر.، ابراهیمی، ش. و العبدوانی، ت. (1401). طراحی و هنجاریابی پرسش‌نامۀ انرژی معلم: گامی به سوی فرادلی. مطالعات زبان و ترجمه، 56(1)، 1-38.
پیش‌قدم، ر.، ابراهیمی، ش.، شعیری، ح.، و درخشان، ع. (1400). معرفی زباهیجان به‌عنوان حلقۀ مفقودۀ قوم‌نگاری ارتباط: مکمل الگوی SPEAKING هایمز. جستارهای زبانی، 12(1)، 1-41.
پوریزدان‌پناه کرمانی، ف. (1399). بررسی جامعه‌شناختی زباهنگ مدرک‌ستایی و کاربرد گفتمانی آن در زبان فارسی. مطالعات زبان و ترجمه، 53(4)، 61-96.
جهانی، ز.، ابراهیمی، ش. و بامشکی، س. (1400). بررسی میزان رضایتمندی دانشجویان و مدرسان از محتوای کتاب‌های تاریخ زبان فارسی بر اساس الگوی هَیَجامَد. پژوهش‌نامۀ انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی، 21(9)، 193-218.
حسین‌نژاد، م. و عبدالله‌زاده، ح. (1394). بررسی نقش سبک فرزندپروری والدین در اجتماعی‌شدن دانش‌آموزان مدارس راهنمایی (رویکردی اجتماعی ـ فرهنگی). تعلیم‌وتربیت، 31(122)، 119-144.
خدادادی سنگده، ج.، نظری، ع. م.، احمدی، خ.، و حسنی، ج. (1394). تجربه‌های والدین موفق در مورد زمینه‌های خانوادۀ سالم: یک پژوهش کیفی. مجلۀ تحقیقات کیفی در علوم سلامت، 4(2)، 177-190.
خلیلی‌فرد، م، کاظمی، س. و جاویدی، ح. (1393). نقش واسطه‌گری جهت‌گیری مذهبی برای سبک‌های فرزندپروری و معنای زندگی در دانش‌آموزان پایۀ سوم دورۀ دبیرستان‌های شهر شیراز. روش‌ها و مدل‌های شناختی، 4(15)، 57-70.
سعیدی‌مهر، س.، گراوندی، س.، صاحب‌الزمانی، ح. و محمدی، م. ج. (1393). تأثیر آموزش مدیریت بحران بر میزان آگاهی پرستاران در مدیریت شرایط بحران. نشریۀ دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه (طنین سلامت)، 2(4)، 46-51.
طاهری، ن.، شیرزادگان، ر.، الهامی، س.، محمودی، ن.، بان، م. و سروندیان، س. (1397). سبک‌های فرزندپروری والدین با کمال‌گرایی در دانشجویان خانواده‌های تک‌فرزند و چندفرزند. فصلنامۀ پرستاری، مامایی و پیراپزشکی، 3(2)، 58-73.
طباطبایی، س. ع.، فضلی، ر.، و یارعلی، ج. (1393). بررسی رابطۀ سبک‌های فرزندپروری والدین با پیشرفت تحصیلی و اختلال رفتاری دانش‌آموزان دورۀ ابتدایی. خانواده و پژوهش، 10(1)، 7-22.
قربانی، آ. و امانی، ا. (1394). تبیین مدل نظری برای سبک‌های فرزندپروری، سبک‌های دلبستگی و خودمتمایزسازی زوجین. فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی، 6(21)، 67-86.
مهرافروز، ح. (1378). بررسی رابطۀ بین نگرش نسبت به شیوه‌های فرزندپروری مادر با مکان کنترل و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان پسر پایۀ چهارم ابتدایی (پایان‌نامۀ منتشرنشدۀ کارشناسی‌ارشد)، تهران، دانشگاه تربیت معلم.
نصیرزاده، ب. (1401). رابطۀ سبک‌های فرزندپروری با هوش هیجانی در دانش‌آموزان. ایده‌های نوین روان‌شناسی، 12(16)، 1-12.
وکیلی، پ. و آقاحسینی، ن. (1398). تأثیر آموزش سبک‌های فرزندپروری والدین بر انگیزۀ پیشرفت و حرمت خود کودکان. آسیب‌شناسی، مشاوره و غنی‌سازی خانواده، 5(2)، 1-22.
یکتاپرست، م.، اسعدی، س. و رحیمی، م. (1399). بررسی تغییرات در سبک‌های فرزندپروری ادراک‌شده در طول چهار نسل متوالی. زنان و خانواده، 15(51)، 55-70.
یغمایی، م. (1401). همدلی. آموزش در علوم پزشکی، 22(9)،53-63.
 
Abar, B., Carter, K. L., & Winsler, A. (2009). The effects of maternal parenting style and religious commitment on self-regulation, academic achievement, and risk behavior among African-American parochial college students. Journal of Adolescence, 32(2), 259 -273.
Akbari, M. H., & Pishghadam, R. (2022). Developing new software to analyze the emo-sensory load of language. Journal of Business, Communication & Technology, 1(1), 1-13.
Arjmandnia, A. A., Safaee, E., & Maleki, S. (2017). Evaluation of psychometric properties of Arjmandnia parenting methods scale. Journal of Family Psychology, 4(1), 53-64 [in Persian].
Bakhtavar, M. (2020). The relationship between parenting styles and parental demographic components with their children's personality types. Journal of Psychological Science, 19(86), 159-169 [in Persian].
Barber, B. K., Stolz, H. E., & Olsen, J. A. (2005). Parental support, psychological control, and behavioral control: Assessing relevance across time, culture, and method. Monographs of the Society for Research in Child Development, 70(4), 84 -95.
Baumerind, D. (1996). The effects of authoritative parental control on child behavior. Child Development, 37(2), 887 -907.
Condon, J. C., & Yousef, F. S. (1975). An introduction to intercultural communication (Vol. 19). MacMillan Publishing Company.
Dahl, G. (2004). Qualitative analysis of films: Cultural processes in the mirror of film. Forum: Qualitative Social Research, 5(2),1-43.
Ebrahimi, S., Tabatabaeian, M. S., & Alabdwani, T. (2022). Enhancing the communicative skills of normal and mentally-challenged learners through emo-sensory textbooks. Journal of Business, Communication & Technology, 1(2), 1-12.
Ghorbani, A., & Amani, A. (2015). The explanatory theoretical model for parenting styles, attachment styles, and differentiation of couples. Culture Counseling, 6(21), 67-86 [in Persian].
Grolnick, W., & Ryan, R. (2009) Parent styles associated with self-regulation and competence in school. Journal of Educational Psychology, 81(2), 143 -154.
Hardy, D. F., Power, T. G., & Jadedicke, S. (1993) Examining the relation of parenting to children’s coping with everyday stress. Child Develops, 64(6), 18-48.
Hofstede, G. (1983). National cultures in four dimensions: A research-based theory of cultural differences among nations. International Studies of Management & Organization, 13(1-2), 46-74.
Hossaynnejaad, M., & Abdollaahzaadeh, H. (2015). The role of child-rearing practices in the socialization processes of junior high school students: A socio-cultural perspective. Journal of Education, 31(2), 119-144 [in Persian].
Hymes, D. (1967). Models of interaction of language and social setting. Journal of Social Issues, 33(2), 8-28.
Jahanbakhshi, Z., & Shabani, F. (2022). Predicting loneliness based on perceived parenting style and self-esteem in adolescents: the moderating role of gender. Journal of Preventive Counselling, 3(2), 18-31.
Jahani, Z., Ebrahimi, S., & Bameshki, S. (2021). An emotioncy-based investigation into students' and teachers’ satisfaction with the content of the Persian language history books. Critical Studies in Texts & Programs of Human Sciences, 21(9), 177-200 [in Persian].
Khalilifard, M., Kazemi, S., & Javidi, H. (2014). Mediating role of religious orientation for parenting styles and meaning of life in junior high school students in Shiraz. Journal of Psychological Models and Methods, 4(15), 59-73 [in Persian].
Khodadai Sangdeh, J., Nazari, A. M., Ahmadi, Kh., & Hasani, J. (2015). Successful parent's experiences regarding factors affecting a healthy family: A qualitative research. Journal of Qualitative Research in Health Sciences, 4(2), 178-190 [in Persian].
Maltseva, K. (2017). Cultural models and belief systems: Detection and quantitative assessment of the threshold of shared collective knowledge. Матеріал надійшов, 196, 38-45.
Minkov, M., & Hofstede, G. (2013). Cross-cultural analysis: The science and art of comparing the world's modern societies and their cultures. SAGE publication.
Mininni, G. (2004). Psicologia e Media. Laterza.
Nasirzadeh, B. (2022). The relationship between parenting styles and emotional intelligence in students. Journal of Psychology New Ideas, 12(16), 1-12 [in Persian].
Nisbett, R. E., Peng, K., Choi, I., & Norenzayan, A. (2001). Culture and systems of thought: holistic versus analytic cognition. Psychological Review, 108(2), 291.
Pishghadam, R. (2013). Introducing cultuling as a dynamic tool in culturology of language. Language and Translation Studies, 45(4), 47-62 [in Persian].
Pishghadam, R. (2015, October). Emotioncy in language education: From exvolvement to involvement. Paper presented at the 2nd Conference of Interdisciplinary Approaches to Language Teaching, Literature, and Translation Studies. Mashhad, Iran.
Pishghadam, R. (2022). 104 conceptual concepts. Lulu Press.
Pishghadam, R., Al Abdwani, T., Kolahi Ahari, M., Hasanzadeh, S., & Shayesteh, S. (2022). Introducing metapathy as a movement beyond empathy: A case of socioeconomic status. International Journal of Society, Culture, and Language, 10(2), 35-49.
Pishghadam, R., Derakhshan, A., & Ebrahimi, S. (2022). Cultuling analysis of “devaluation” in the Iranian culture. Language Related Research, 12(5), 1-25.
Pishghadam, R., & Ebrahimi, S. (2020). Cultuling: A novel approach to examine Iranian's cultural meme. Amazon Publications Inc.
Pishghadam, R., & Ebrahimi, S. (2022). Examining the cultuling of Iranians' concerns for others: From apathy to metapathy. Journal of Language Research, https://doi.org/10.22051/jlr.2023.40927.2203 [in Persian].
Pishghadam, R., Ebrahimi, S., & Alabdwani, T. (2023). Development and validation of the teacher energy scale: A movement toward metapathy. Language and Translation Studies, 56(1), 1-38 [in Persian].
Pishghadam, R., Ebrahimi, S., & Derakhshan, A. (2020). Cultuling analysis: A new methodology for discovering cultural memes. International Journal of Society, Culture, and Language, 8(2), 17-34.
Pishghadam, R., Ebrahimi, S., Shairi H. R., & Derakhshan, A. (2021). Introducing “emoling” as the missing link in ethnography of communication: A complement to Hymes’ SPEAKING model. Language Related Research, 12(1), 1-41 [in Persian].
Pishghadam, R., Jajarmi, H., & Shayesteh, S. (2016). Conceptualizing sensory relativism in light of emotioncy: A movement beyond linguistic relativism. International Journal of Society, Culture & Language, 4(2), 11-21.
Pouryazdanpanah Kermani, F. (2021). A sociological study of cultuling of “certificate admiration” and its discoursal function in Persian. Language and Translation Studies, 53(4), 61-96 [in Persian].
Saidi Mehr, S., Geravandi, S., Sahebalzamani, M., & Mohammadi, M. J. (2015). The effect of education on the awareness of nurses about disaster management. Journal of Torbat Heydariyeh University of Medical Sciences, 2(4), 52-46 [in Persian].
Sadeghi, S., Ayoubi, S., & Brand, S. (2022). Parenting styles predict future-oriented cognition in children: A cross-sectional study. Children, 9, 1-12.
Sarban, H., Morad, A., & Tabibi, Z. (2014). Relationship between parental educational attitudes and the dimensions of psychosocial health (self-concept and social interaction) of adolescent girls. School of Psychology, 2(3), 97 -124.
Scheafer, E. S. (2003). Circumflex model for maternal behavior. Journal of Abnormal and Social Psychology, 5(2), 226 -235.
Smetana, J. G. (2011). Adolescents, families and social development: How teens construct their worlds. Wiley -Blackwell.
Tabatabaee, S. A., Fazli, R., & Yarali, J. (2013). Parenting styles, educational achievement, and behavioral disorders among elementary school students. Journal of Family and Research, 10(1), 7-22 [in Persian].
Taheri, N., Shirzadegan, R., Elhami, S., Mahmoudi, N., Ban, M., & Sarvandian, S. (2017). Parents' parenting styles with perfection in single-parent families and several children. Scientific Journal of Nursing, Midwifery and Paramedical Faculty, 3(2), 58-73 [in Persian].
Tiwari, A. P. (2022). Authoritative Parenting: The best styles in children's learning. American Journal of Education & Technology, 1(3), 18-21.
Vakili, P., & Agha Hoseini, N. (2020). The effect of parents' parenting styles on the children's achievement motivation and self-esteem. Family Pathology, Counseling and Enrichment Journal, 5(2), 1-22 [in Persian].
Yaghmaee, S. (2022). Empathy. Iranian Journal of Medical Education, 22(9), 53-53 [in Persian].
Yazdani, S., & Daryei, G. (2016). Parenting styles and psychological adjustment of gifted and normal adolescents. Pacific Science Review B: Humanities and Social Sciences, 2(3), 100-105.
Yektaparast, M., Asadi, S., & Rahimi, M. (2021). An investigation into the changes in perceived parenting styles during four consecutive generations. The Women and Families Cultural-Educational Journal, 15(51), 55-70 [in Persian].
 
 

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار