بررسی اثربخشی امیددرمانی گروهی بر کیفیت زندگی اعضای خانواده بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسنده

دانشگاه پیام نور

چکیده

ادبیات پژوهش بیانگر این است که اعضای خانواده بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا کیفیت زندگی پایینی را گزارش می‌دهند. کمبود دانش در مورد نحوه مواجهه با شرایط بیمار و مهارت‌های حل مسئله ناکافی برای حل مشکلات ناشی از شرایط بیمار با سطح پایین‌تر کیفیت زندگی مراقبان در ارتباط است. پژوهش حاضر سعی داشت با استفاده از امیددرمانی مهارت‌های مقابله‌ای و مهارت‌های حل مسئله مراقبان و انگیزه آنان برای حل مشکلات‌شان را افزایش دهد.سی عضو خانواده بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا در پژوهش حاضر شرکت کردند. امیددرمانی شامل 8 جلسه (4 هفته) بود. هر جلسه حدود 2 ساعت طول می‌کشید. از شرکت‌کنندگان در گروه امیددرمانی خواسته شد که به پرسش‌نامه‌هایی در زمینه کیفیت زندگی و امید پیش از شروع نخستین جلسه و پس از آخرین جلسه پاسخ دهند. علاوه بر این، شرکت‌کنندگان گروه کنترل به همان ابزارها در دو نوبت و با فاصله زمانی 4 هفته پاسخ دادند.نتایج نشان داد که دو گروه شرکت‌کنندگان تفاوت معناداری با یکدیگر در نمرات پایه کیفیت زندگی و امید نداشتند. تحلیل کواریانس نشان داد که شرکت‌کنندگان گروه امیددرمانی پس از پایان جلسات در مقایسه با گروه کنترل نمرات بالاتری در خرده‌مقیاس‌های سرزندگی (001/0=p)، سلامت روانی (024/0=p)، عملکرد اجتماعی (006/0=p) و سلامت عمومی (001/0=p) داشتند. سایر یافته‌ها معنادار نبود.نتایج نشان داد که امیددرمانی گروهی درمانی مؤثر برای افزایش کیفیت زندگی مراقبان است، به خصوص در بعد‌های روان‌شناختی.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluating the Effectiveness of Group Hope Therapy on Quality of Life of Family Members of Patients with Schizophrenia

نویسنده [English]

  • Mehdi Dehestani
Payam Noor University
چکیده [English]

The literature suggests that family caregivers of schizophrenic patients report poor quality of life. Lack of knowledge about how to face patients’ condition and insufficient problem solving skills for solving problems that are caused by patients’ condition are related to lower quality of life among family caregivers. The current study aimed to increase family caregivers’ coping and problem solving skills and motivate caregivers to solve their problems by means of hope therapy. Thirty family caregivers of schizophrenic patients participated in the study. Fifteen caregivers were assigned to hope therapy group and 15 caregivers were assigned to control group. The hope therapy consisted of 8 sessions (4 weeks). Each session took two hours. Participants in hope therapy group were asked to complete measures of quality of life and hope beforefirst session and again after completion of the program. In addition, control participants completed the same measures twice with the same interval time sequence. It was found that participants in both groups did not significantly differin quality of life and hope at baseline. Analyses of covariance showed that participants in hope therapy group reported higher score compared to control participants in vitality (p=.001), general health perception (p=.001), social role functioning (p=.006) and mental health (p=.001) at post intervention measurement. Other findings were not significant. The findings indicated that hope therapy is an effective treatment for increasing caregivers’ quality of life mainly in psychological aspects.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Quality of Life- Hope Group Therapy- Schizophrenic Patients- Family Members

مراجع

  1. بهاری، ف. (1390)، مبانی امید و امیددرمانی (راهنمای امیدآفرینی)، تهران، دانژه.
  2. چیمه، ن.؛ ملکوتی، س.؛ پناغی، ل.؛ احمدآبادی، ز.؛ مولوی، نجومی، م. و احمدی‌تنکابنی، ع. (1387). عوامل مؤثر بر فرسودگی و سلامت روانی مراقبین بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی. فصلنامه خانواده‌پژوهی. 4(15): 292-277.
  3. روزنهان، د. و سلیگمن، م. (1387). آسیب‌شناسی روانی. ترجمه سیدمحمدی. جلد دوم. نشر ارسباران.
  4. علاءالدینی، ز.؛ کجباف، م. و مولوی، ح. (1387). بررسی اثربخشی امید‌درمانی گروهی بر میزان امید و سلامت روانی. فصلنامه پژوهش در سلامت روان‌شناختی، زمستان، سال 1، شماره 4، صص 76- 67.
  5. عمرانی‌فرد، و.؛ افشار، ح.؛ محرابی، ط. و اسداللهی، ق. (1386). ابعاد مختلف کیفیت زندگی در مبتلایان مبتلا به اسکیزوفرنیا. تحقیقات علوم رفتاری. دوره پنجم، 32-27.
  6. منتظری، ع.؛ گشتاسبی، آ. و وحدانی‌نیا، م. (1384). ترجمه، تعیین پایایی و روایی گونه فارسی پرسش‌نامه SF-36. پایش، 5 (1): 56-49.
  7. Awadalla, A. W., Ohaeri, J. U., Salih, A. A., Tawfiq, A. M. (2005). Subjective quality of life of family caregivers of community living Sudanese psychiatric patients. Soc Psychiatry Psychiatric Epidemiology, 40,755-63.
  8. Biegel, D. E. & Schulz, R. (1999). Caregiving and caregiver interventions in aging and mental illness. Family Relations, Special Issue, 48 (4), 345-354.
  9. Brazier, J. E., Harper, R., Jones, N. M. B, O'Cathain, A., Thomas, K. J., Usherwood, T., et al. (1992). Validating the SF-36 health survey questionnaire: new outcome measure for primary care. BMJ, 305,160-164.
  10. Cheavens, J. Grabmeier, J. (2008) Hope therapy, may fight depression, Ohio State University, 18 Aug, at Medical News Today.
  11. Cheavens, JS., Gum, A. M. (2010). From here to where you want to be: Building the bridges with hope therapy in a case of major depression. In Happiness, healing, enhancement: Your casebook collection for applying positive psychology in therapy. Edited by: Burns GW. Hoboken, NJ: Wiley.
  12. Diehl T, Goldberg K.(2004). Psychiatric nursing. Philadelphia: Lippincott; 161-165.
  13. Ghezelseflo, M., Esbati, M. (2013). Effectiveness of Hope-oriented Group Therapy on Improving Quality of Life in HIV+Male Patients 3rd World Congress on Psychology, Counseling and Guidance, Social and Behavioral Sciences, 84, 534-537.
  14. Jenkinson, C. (1999). Comparison of UK and US methods for weighting and scoring the SF-36 summary measures. Journal of Public Health Medicine, 21, 372-376.
  15. Lloyd, Sarah M, Cantell, Marja, Danie` le Pacaud, Crawford, Susan, Dewey, Deborah (2009). Brief Report: Hope, Perceived Maternal Empathy, Medical Regimen Adherence, and Glycemic Control in Adolescents with Type 1 Diabetes, Journal of Pediatric Psychology 34(9) pp. 1025–1029.
  16. McDermott, D., & Snyder, C. R. (1999). Making hope happen. Oakland, CA: New Harbinge.
  17. McDermott, D., Snyder, C.R. (2003). The great big book of hope: help your children achieve their dreams, Oakland ,CA: New Harbinger press.
  18. McDonell, M.G. (2003). Burden in Schizophrenia Caregivers: Impact of Family Psychoeducation and Awareness of Patient Suicidality. Family Process, 42(1), 91-103.
  19. McHorney, C. A., Ware, J. E., Lu J. F., Sherbourne, C. D. (1994). The MOS 36-item short form health survey (SF-36). III. Test of data quality, scaling assumptions, and reliability across diverse patient groups. Medical Care, 32, 40–66.
  20. Nations for Mental Health (2005). Schizophrenia and Public Health. World Health Organization. Available at http://www.who.int/mental_health/media/en/55.pdf, acce-ssed November 17.
  21. Nel, J. (2010). Putting the lid on the divorce monster: Creating hope-filled narratives with storybook therapy. In Happiness, healing, enhancement: Your casebook collection for applying positive psychology in therapy. Edited by: Burns GW. Hoboken, NJ: Wiley; 76-87.
  22. Pharoah, F., Mari, J., Rathbone, J., Wong, W. (2010). Family intervention for schizo-phrenia. Chochrane Database systematic Review, 8(12).
  23. Snyder, C.R. (1994). The psychology of hope: You can get there from here. New York: Free press.
  24. Snyder, C. R., Harris, C., Anderson, J. R., Holleran, S. A., Irving, L. M., Sigmon, S. T., Yoshinobu, L., Gibb, J., Langelle., C., Harney, P. (1991). The will and the ways: Development and validation of an individual differences measure of hope. Journal of Personality and Social Psychology, 60, 570-585.
  25. Snyder, C. R., Lopez, S. J. (2009). Oxford handbook of positive psychology New York: Oxford University Press.
  26. Snyder, C.R., McDermott, D., Cook, W., Rapoff, M. (2002). Hope for the journey (revised ed.). Clinton Corners, NY: Percheron.
  27. Snyder, C. R., Rand, K. L., Sigmon, D. R. (2002). Hope theory. In Handbook of positive psychology. Edited by: Snyder, C. R., Lopez, S. J. New York: Oxford University Press.
  28. Snyder, C. R., Rand, K. L., Sigmon, D. R. (2005). Hope theory: A member of the positive psychology family. In Snyder, C. R. and Lopez, S. J. (Eds.) Handbook of positive psychology (pp. 257–267), New York: Oxford University Press.
  29. Solomon, P. (2000). Interventions for families of individuals with schizophrenia maximizing outcomes for their relatives. Diseas Management & Health Outcomes, 8(4), 211- 221.
  30. Vilhauer, J., Cortes, J., Moali, N., Chung, S., Mirocha, J., Ishak, W. (2013). Improving Quality of Life for Patients with Major Depressive Disorder by Increasing Hope and Positive Expectations with Future Directed Therapy (FDT). Innovation in Clinical Neuroscience, 10 (3), 12-22.
  31. Ware, J. E., Snow, K. K., Kosinski, M. Gandek, B. (1993). SF-36 Health Survey Manual and Interpretation Guide. New England Medical Centre, The Health Institute: Boston, MA.
  32. Weis, R., Speridakos, E. (2011). A Meta-Analysis of hope enhancement strategies in clinical and community settings. Psychology of Well-Being: Theory, Research and Practice, 1-5.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار