هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر نوع سبک والدینی در پیش‌بینی میزان استعداد اعتیاد فرزندان است. به این منظور پژوهش حاضر قصد دارد بررسی کند، آیا سبک‌های والدینی مختلف به شکل‌دهی استعداد متفاوت برای اعتیاد در فرزندان می‌انجامد؟ شرکت‌کنندگان در پژوهش 304 نفر از دانشجویان دختر و پسر مجرد دانشگاه آزاد اسلامی خوی بودند که دامنه سنی بین 19 تا 26 سال داشتند و به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استعداد اعتیاد- ویراست دانشجویان ASQ-SV و پرسشنامه سبک‌های والدینی PSQ بود. داده‌های حاصل از شرکت‌کنندگان در پژوهش به وسیله رگرسیون چندمتغیری و ضریب همبستگی تفکیکی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دادند، سبک والدینی مقتدر پدر و مادر رابطه منفی و معنا‌داری با استعداد اعتیاد فرزندان دارد و پیش-بینی‌کننده معکوس و معنا‌دار آن است. سبک والدینی مستبد پدر و مادر رابطه مثبت و معنا-داری با استعداد اعتیاد فرزندان دارد و پیش‌بینی کننده مستقیم و معنا‌دار آن است. سبک والدینی بی‌اعتنای پدر و مادر رابطه مثبت و معنا‌داری با استعداد اعتیاد فرزندان دارد. سبک والدینی بی-اعتنای مادر پیش‌بینی‌کننده مستقیم و معنا‌دار آن است اما سبک والدینی بی‌اعتنای پدر پیش-بینی‌کننده معنا‌دار آن نیست. سبک والدینی آزادگذار پدر و مادر رابطه معنا‌داری با استعداد اعتیاد فرزندان ندارد. پژوهش حاضر سبک والدینی مقتدر را به عنوان کارآمدترین سبک از نظر کاهش استعداد اعتیاد و سبک‌های والدینی بی-اعتنا و مستبد را به عنوان سبک‌های ناکارآمد از نظر افزایش استعداد اعتیاد در فرزندان معرفی می‌نماید و آموزش به والدین را در این زمینه جزء اهداف اصلی برنامه‌های کاهش تقاضای مصرف مواد می‌داند.
)