هدف این پژوهش بررسی تأثیر زوج درمانی ارتباط شیء کوتاه مدت بر الگوهای ارتباطی زوجین شهرستان خمینیشهر است. این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیشآزمون ـ پسآزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری، کلیه زوجین مراجعهکننده به مرکز مشاوره و راهنمایی آموزش و پرورش شهرستان خمینیشهر میباشند. نمونه شامل 40 زن و شوهر است که از نمونههای در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. زوجین گروه آزمایش به مدت 6 جلسه تحت زوجدرمانی ارتباط شیء کوتاه مدت قرار گرفتند و در پایان از هر دو گروه پسآزمون بهعمل آمد. ابزار این پژوهش شامل دو آزمون الگوهای ارتباطی کریستنسن ـ سالاوی و محقق ساخته است و هر دو از روایی و پایایی خوبی برخوردارند. یافتههای این تحقیق با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که، تأثیر زوج درمانی ارتباط شیء کوتاه مدت بر الگوهای ارتباطی سازنده متقابل (018/0=p)، توقع/کنارهگیری (002/0=p)، توقع مرد/کنارهگیری زن (012/0=p)، توقع زن/کنارهگیری مرد (004/0=p) از پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی معنادار و بر الگوی اجتنابی متقابل (21/0=p) معنادار نیست. بهعلاوه تأثیر شیوه درمان فوق بر الگوهای ارتباطی مطیع ـ سلطهگر (024/0=p)، بیارزشسازی همسر (001/0=p) و بالغ ـ بالغ (05/0=p) از پرسشنامه الگوهای ارتباطی محقق ساخته معنادار و در بقیه الگوها والد ـ کودک (14/0=p)، تعقیب ـ گریز (07/0=p)، رومانتیک ـ منطقی (39/0=p)، ایدهآلسازی همسر (96/0=p) معنادار نبود. نتیجهگیری نهایی این است که شیوه فوق تأثیر به سزایی در بهبود الگوهای ارتباطی زوجین دارد و میتوان از آن در موارد مشابه استفاده کرد.